گویا همه منتظر بودند تا محمود احمدی‌نژاد نرخ رشد اقتصادی را در عدد 6.9 درصد برای سال 87 اعلام کند تا به یکباره و طی تنها چهار روز نرخ را با حدود 5 درصد پایین تر ااز وی اعلام کنند.

این اطلاع رسانی از سوی چند نهاد داخلی و بین المللی انجام شد. خبرگزاری فارس به نقل از صندوق بین الملی پول نرخ رشد اقتصادی ایران را 2 تا 2.5 درصد اعلام کرد. رئیس کل بانک مرکزی نیز به نقل از صندوق بین المللی پول نرخ رشد اقتصادی را 3.2 درصد اعلام کرد. همچنین احمد توکلی رئیس مرکز پژوهش های مجلس باز هم به نقل از صندوق بین المللی پول نرخ سود را 2.3 درصد اعلام کرد.

این چهار آمار از رشد اقتصادی سال 87 تنها طی فاصله زمانی سه شنبه شب هفته گذشته تا صبح روز شنبه اعلام شده است.

سوال اساسی این است که چطور ممکن است صندوق بین المللی پول که یک نهاد خارجی است نرخ رشد اقتصادی در سال 87 را داشته باشد اما بانک مرکزی به عنوان مرجع تهیه امار در داخل کشور به نقل از این مرکز رشد اقتصادی ایران را روایت بکند.

سوال اساسی دیگر آنکه چطور ممکن است بعد از گذشت 11 ماه از پایان سال 87 یعنی در روزهای پایانی بهمن ماه سال 88 رئیس کل بانک مرکزی دقیقا یک روز بعد از آنکه رئیس جمهوری آماری اشتباه را اعلام می کند اقدام به اعلام نرخ واقعی رشد اقتصادی کند. چرا پیش از آنکه بالاترین مقام اجرایی کشور مرتکب چنین اشتباه فاحشی نشود بانک مرکزی به ارائه نرخ واقعی رشد اقتصادی به رئیس جمهوری اقدام نکرده است.

بانک مرکزی در در تارخ 20 بهمن ماه گذشته یعنی شش روز قبل از نشست خبری احمدی‌نژاد گزارش صندوق بین المللی پول را به شکلی ناقص منتشر کرد و در واقع نرخ رشد اقتصادی سال 2008-2009 که همان سال 87 است را سانسور کرد. در حالی که می توانست در این گزارش نرخ رشد اقتصادی را اعلام کند و طبعا این مسئله آنقدر اهمیت داشت تا تیر رسانه ها شده و کسانی که آمارها را برای رئیس جمهوری تهیه می کنند و در اختیار وی می گذارند از این نرخ مطلع و به استحضار رئیس دولت برسانند.

سوال اساسی دیگر آن است که چطور ممکن است بعد از 11 ماه که از پایان سال 87 گذشته بانک مرکزی نرخ رشد اقتصادی را محاسبه نکرده باشد. شاید برخی ملاحظات باعث شود تا این نرخ اعلام عمومی نشود (که البته این ملاحظات پذیرفتنی نیست) اما حداقل برای مقامهای ارشد و برنامه ریز کشور می بایست محاسبه و اعلام می شد.

و سوال دیگر را باید از بالاترین نهاد اجراییی کشور پرسید مبنی بر اینکه چرا رئیس جمهور ارقام مهم مانند رشد اقتصادی را در موقیت مقتضی نباید از بانک مرکزی سوال کند و از نهادی غیر از مرجع اصلای امارهای کشور بخواهد. در حالی که مراجع خارجی نیزبه استناد آمارهای بانک مرکزی ارقام خود را محاسبه و اعلام می کنند. آیا این به معنای این نیست که بانک مرکزی اطلاعات خود را به انسوی مرزها داده اما مردم و نهاد های داخلی را محرم ندانسته است.